Ένα μικρό σχόλιο (κάτι σαν μια μικρή παρένθεση στην ελπίδα) σε συνέχεια της έκθεσης γκραβούρας και φωτογραφίας της Κατερίνας Μπεκιάρη που συνδιοργανώνουν ο Προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου "Ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ" και ο Δήμος Ναυπλίου και που αυτές τις μέρες κοσμεί το Βουλευτικό.

Οι τελευταίοι επισκέπτες της έκθεσης το βράδυ της Δευτέρας 22 Απριλίου 2019 ήταν ο Πάνος και ο Γιάννης (δεν αναγράφεται επώνυμο αφού δεν έχει ακόμα ζητηθεί η σύμφωνη γνώμη τους).

Ο Πάνος και ο Γιάννης είναι αδέλφια, μαθητές του 12θέσιου Δημοτικού σχολείου Νέας Κίου.

Με πλήρη επίγνωση του χώρου που περιηγήθηκαν, της Ιστορίας που έβλεπαν να ξετυλίγεται μπροστά τους, της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μιλώντας και σχολιάζοντας αθόρυβα μεταξύ τους και με την ζωγράφο όσα διάβαιναν από τα μάτια τους… μόνοι κύκλωσαν τους χρόνους ψάχνοντας την αλήθεια… προτιμώντας να ζήσουν μέσα στο παρελθόν από το να παίξουν ποδόσφαιρο…

Ζήλεψα τον Πάνο και τον Γιάννη… ζήλεψα τους αγνώστους γονείς τους… ζήλεψα τους αγνώστους δασκάλους τους… ζήλεψα το Δημοτικό σχολείο της Νέας Κίου.

Ταπεινά θέλω να τους ευχαριστήσω για την ελπίδα που όλοι αυτοί μου χάρισαν…

Πάνο και Γιάννη, θα σας περιμένω πάλι, όσος καιρός και να περάσει. Κι αν δεν βρείτε εμένα, θα βρείτε τα όνειρά σας…